W 1990 r. Rada Europy podjęła decyzję o utworzeniu szlaku turystycznego „Drogami Cystersów” w ramach międzynarodowego programu „Europejskie Drogi Kulturowe”. Idea ta objęła również Polskę, gdzie powołano „Szlak Kulturowy Drogami Cystersów”. Jej celem było uwydatnienie wielowiekowej łączności kulturalnej wszystkich krajów naszego kontynentu. Szlak ten bazuje na dziedzictwie kulturowym zakonu cystersów, historii poszczególnych opactw i związanych z nimi społeczności lokalnych, a także na dziedzictwie przyrodniczym, które cystersi współkształtowali. Chodzi tu zarówno o zwiedzanie klasztorów i miejsc cysterskich i pocysterskich, jak i o podróż w poszukiwaniu duchowości cysterskiej. Polski szlak cysterski obejmuje pętle: małopolską, śląską, wielkopolsko-lubuską i pomorsko-kujawsko-chełmińską. Bezpośrednią organizacją zajmują się tzw. gminy cysterskie, tzn. władze administracyjne gmin, na których obszarze funkcjonuja lub funkcjonowały opactwa cysterskie. Włączają się w to stowarzyszenia, osoby prawne i fizyczne. Prace koordynuje i wspiera powstała w 2003 r. Rada Koordynacyjna Szlaku Cysterskiego w Polsce, działająca przy opacie-prezesie Polskiej Kongregacji Cystersów.

Andrzej M. Wyrwa